Weerlegging wetenschappelijke studies over de ineffectiviteit van kleine cellen

Wetenschappelijke studies over de werking van kleine cellen op de vermeerdering van varroa-mijten werden bijna allemaal onder de verkeerde condities uitgevoerd


Eindelijk kunnen we bewijzen dat bijna al deze studies valse starts hadden en verkeerd werden uitgevoerd. Erik
Österlund heeft de moeite genomen om dit zorgvuldig uit te werken.
Hier is Erik’s studie te bekijken.

a 

In de 90er jaren nadat Ed en Dee Lusby hadden geconstateerd dat de cel grootte meer dan 100 jaar geleden kunstmatig werd verhoogd, werden de eerste wetenschappelijke studies uitgevoerd. Een van deze studies (Message & Goncalves in Brazilië) toonde aan dat de celgrootte inderdaad invloed heeft op de verspreiding van de varroamijt. Dit werd later bevestigd door onderzoeken van Piccirillo & De Jong.

In de volgende jaren werden dan meer wetenschappelijke proeven gedaan, maar met absoluut  andere benaderingen dan de eerste. Deze laatste hielden geen rekening met de bijzondere eisen van zulke keuringen. Natuurlijk kwamen ze allen tot de conclusie dat de celgrootte  geen effect op de vermeerdering van de varroamijten heeft.

Steeds weer krijgen wij deze "wetenschappelijke studies" voorgelegd en wordt beweerd dat onze aanpak verkeerd is. Maar ik moet eraan toevoegen dat die allen alleen gaan over de vermeerdering van de varroamijten bij verschillende celgroottes. In werkelijkheid echter heeft  de celgrootte vooral een indirect effect op het verdedigingsvermogen van de bijen. Door de kleine cellen en de kleinere raatafstand krijgen we een dichter broednest, de uitlooptijd van het broed wordt verkort met 24 uur, het aantal bijen nodig voor de verzorging van het broed is minder, waardoor de bijen minder slijten en een langere levensduur hebben. Door meer bijen voor hetzelfde werk wordt vooral het hygiënisch gedrag gestimuleerd.

Verschillen tussen de Braziliaanse en de andere studies:

  • de tests werden gedaan in Zuid-Amerika
  • ze werden uitgevoerd met Africanized bijen
  • de geteste bijen waren resistent tegen de varroamijt
  • de gebruikte bijen leefden meestal in kleine cellen
  • geen of weinig grootcellige volken waren er in de buurt
  • de bijen waren nooit of slechts in zeer geringe mate voor iets behandeld met chemicaliën
  • de was van de honingraat was vrij van chemische residuen
  • epigenetische verschillen door verschillen in omgeving


dit is slechts een korte samenvatting van het werk van onze vriend Erik Österlund, die de moeite heeft genomen om nauwgezet deze studies te bekijken, om te bepalen of ze allemaal  hebben gehandeld op grond van deze en andere voorwaarden die nodig zijn om betrouwbare resultaten te verkrijgen.
Hier is Erik’s studie te bekijken.

a 

Erik en broer Adam